De Jeruzalemkerk is een bijzonder gebouw, ontworpen in de stijl van de Amsterdamse School en ontworpen door de architect Ferdinand B. Jantzen. In 1929 is het kerkgebouw geopend. Het is uniek in zijn soort omdat het de enige kerk is uit de periode van de Amsterdamse School die nog geheel intact is gebleven en ook van binnen (uitgezonderd de psalm- en gezangborden en het mengpaneel) nog geheel de originele stijl vertegenwoordigt.

Amsterdamse School

Een bijzonder kenmerk uit de stijl van de Amsterdamse School is de symmetrie van het gebouw: als je het kerkgebouw in tweeën snijdt, ontstaan er twee dezelfde delen. Het gebouw is onderdeel van de wijk, doordat het aan de woningblokken vast zit. Het kerkgebouw sluit de achterliggende gevelwanden af en vormt zo een soort kroon. Eenzelfde stijl en symmetrie zie je terug aan de overzijde van het kerkplein, een voormalige school waar nu een modeacademie gevestigd is.

Het interieur

Aan de binnenzijde onderscheidt de Jeruzalemkerk zich van andere 19e-eeuwse protestantse kerken. Daar was de indeling namelijk vrij willekeurig, zonder duidelijke liturgische uitstraling. Ferdinand B. Jantzen wilde dat iedereen zich direct zou realiseren in een kerk te zijn.

Het interieur van de Jeruzalemkerk is net als de buitenzijde symmetrisch. Ook is er een grote waarde gehecht aan liturgie en symboliek. In de ramen van de kerk zijn Bijbelse voorstellingen verwerkt. Aan beide zijden van de kerk, onder de galerijen, zijn de scheppingsdagen en de rustdag afgebeeld. Het grote raam op het zuiden, op het balkon boven het orgel, beeldt de uitstoting uit het paradijs uit. De engel met het vlammend zwaard houdt Adam en Eva tegen er weer binnen te gaan. Tegelijkertijd is er echter ook de belofte van de Verlosser, de Messias. Waar dat uiteindelijk op uit zal lopen, zien we in de zeven ramen boven de beide galerijen. Hier zijn de twaalf poorten van het hemelse Jeruzalem in afgebeeld.